Szkoła Podstawowa w Starej Słupi

     Otwarcie szkół powszechnych i średnich w październiku 1939r. napotkało jednak na duże przeszkody ze względów organizacyjnych, głównie brak pomieszczeń, a także brak nauczycieli. Wprowadzono również zmiany do programów nauczania. Zarządzanie i okólniki w tej sprawie wydawały z ramienia okupanta oświatowe władze powiatowe na specjalnych zebraniach, w różnych formach i w różnym czasie. Ogólnie dotyczyły one usunięcia z programu nauczania historii, geografii, literatury, wiadomości o Polsce współczesnej i gimnastyki oraz zabraniały uczniom i nauczycielom korzystania z podręczników do tych przedmiotów.
         W 1939r. na terenie dzisiejszej gminy Nowa Słupia w opuszczonych szkołach zaczęto wznawiać naukę późną jesienią. Nauczyciele byli rozproszeni i nieśmiało wracali do swoich placówek, bowiem zaraz rozpoczęły się aresztowania i prześladowania. Nauczyciele mający przeszkolenia i stopnie wojskowe byli już od pierwszego dnia października 1939 roku ścigani i aresztowani. W Starej Słupi nauczyciel Roman Wolski zdołał umknąć przed aresztowaniem i ukrywał się przez całą okupację.
         Naukę w Starej Słupi rozpoczęto od 1 października 1939r. oprócz podręczników do przyrody oraz religii, żadnych innych nie wolno było używać. Książki z biblioteki szkolnej, pomoce naukowe do historii, geografii zabezpieczono w paczkach i zakopano u paru gospodarzy we wsi.
         Nauka szkolna trwała w zasadzie przez cały okres okupacji, ale z częstymi przerwami, z powodu działań wojennych, złych warunków atmosferycznych i braku opału. Nauczyciele w składzie: kier. Szkoły Bartłomiej Garbicz, Maria Mrozowska i Filomena Szlichta prowadzili naukę do czerwca 1944r. w lipcu tegoż roku przyszedł front i naukę całkowicie przerwano. W budynku szkoły zatrzymały się oddziały Wermachtu i urządziły w nim szpital tzw. „ Lazaret". Kierownik szkoły wraz z rodziną został wyrzucony z mieszkania i zamieszkał we wsi u jednego z rolników.
         Nauka została ponownie wznowiona w październiku 1944 roku, lecz nie w budynku szkolnym, a w domach prywatnych. Kierownik szkoły wraz z Marią Mrozowską zorganizowali komplety klas V, VI, VII. W kompletach uczyło się 23 uczniów.
                  W styczniu nauka szkolna została znów przerwana, na skutek walk frontowych przyczółka sandomierskiego. Nadszedł szczęśliwy dzień 16 stycznia 1945r., kiedy Stara Słupia i okolice zostały wyzwolone. Społeczeństwo wsi i okolic odetchnęło z ulgą. Tymczasem kierownik szkoły z Marią Mrozowską i Filomeną Szlichtą już 20 stycznia zorganizowali w szkole normalną naukę. Z początkiem lutego do pracy zgłosiła się również Katarzyna Relidzyńska. Do szkoły zapisało się 266 uczniów. Nauka odbywała się w 2 salach i w 2 izbach wynajętych na wsi. Nauczyciele szkoły zorganizowali również kursy wieczorowe dla dorosłych w 2 kompletach. W czerwcu wszyscy uczniowie składali egzamin przed komisją egzaminacyjną wyznaczoną przez Inspektora Szkoły w Opatowie pod przewodnictwem ob. Kosińskiego. Z 263 uczniów uczęszczających do szkoły promowano 181, nie klasyfikowano 27, a 55 pozostało w tej samej klasie.
W okresie wakacji w szkole zostały przeprowadzone remonty sprzętów szkolnych, budynku szkolnego. Remonty w większości wykonali rodzice i nauczyciele.
                   Patriotyczna postawa nauczycieli, dzieci i rodziców pozwoliła godnie przetrwać mroki nazistowskiej okupacji. Wysiłki okupanta zmierzające do wyniszczenia polskości w narodzie nie zostały uwieńczone sukcesem.