Szkoła Podstawowa w Starej Słupi

Szkoła Podstawowa w Starej Słupi

26-006 Stara Słupia, Stara Słupia 78

Tel: 41 317-71-26

E-mail: spstaraslupia@wp.pl

  • Statystyki

    • Odwiedziny: 865613
    • Do końca roku: 277 dni
    • Do wakacji: 84 dni
  • Kalendarium

    Piątek, 2024-03-29

    Imieniny: Marka, Wiktoryny

  • Kartka z kalendarza

Czym jest postawa ciała.

CZYM JEST POSTAWA CIAŁA

 

Postawa ciała to charakterystyczne dla gatunku ludzkiego ustawienie ciała. Kształtuje się ona pod wpływem czynników zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych. Prawidłowa postawa jest jednym z warunków normalnego rozwoju i zdrowia człowieka - zabezpiecza organizm przed ujemnymi wpływami środowiska. W związku z tym kształtowanie postawy oraz korygowanie jej, gdy istnieje taka potrzeba,  jest niezmiernie ważnym zadaniem środowiska, które otacza dziecko.

Obserwując uważnie dzieci, młodzież oraz dorosłych zauważamy, że sprawność organizmu, jego zdolność do pracy jest w poważnej mierze uzależniona od postawy ciała. Jest to zupełnie zrozumiałe, gdyż mięśnie i narządy wewnętrzne mają wtedy lepsze warunki do pracy.

Prawidłowa postawa to także estetyczna sylwetka osobnika oraz harmonijne wykonywanie ruchów.

Różnorodność czynników wpływających na kształtowanie się postawy sprawia, że staje się ona cechą indywidualną, charakteryzującą poszczególnych ludzi, przy czym ta indywidualna dla człowieka, zmieniająca się w czasie, nie zawsze jest  prawidłową.  Postawa prawidłowa powinna się odznaczać się następującymi cechami:

- głowa jest ustawiona prosto nad klatką piersiową, miednicą i stopami, przednia ściana szyi zbliżona do pionu, barki usytuowane w przedłużeniu zarysu szyi, klatka piersiowa dobrze wysklepiona, łopatki przylegające do klatki piersiowej, brzuch płaski a przednio-tylne wygięcia kręgosłupa łagodnie zaznaczone;

- wszystkie symetryczne części ciała usytuowane są na tej samej wysokości, tak samo oddalone od środkowej linii ciała i posiadają taki sam kształt;

- osie łączące stawy ramienne, biodrowe i kolanowe oraz poprzeczna oś głowy są do siebie równoległe i prostopadłe do płaszczyzny strzałkowej.

 

Wszystkie odchylenia od przedstawionych cech postawy prawidłowej bardzo często szpecą sylwetkę, wywierają negatywny wpływ na funkcjonowanie całego organizmu, prowadzą do zmian wtórnych takich jak zmniejszenie wydolności krążeniowo-oddechowej, osłabienia mięśni oraz ograniczenia zakresu ruchów  w stawach, co upośledza  ogólną sprawność i kondycję dzieci. Dlatego też odpowiednimi badaniami należy wykryć wszelkie nieprawidłowości postawy i związanych z nią funkcji narządów ruchu. Poprzez ćwiczenia ruchowe trzeba przyczynić się do podniesienia poziomu zdolności motorycznych, wydolności oraz usunąć ewentualne ograniczenia ruchów w stawach, wzmocnić określone grupy mięśniowe, przy czym należy  mięśnie zbyt długie skrócić, krótkie i nadmiernie napięte wydłużyć, a przykurczone rozciągnąć. Ćwiczeniami można także poprawić lub zmniejszyć niektóre wady budowy. Należy wyrabiać nawyk postawy prawidłowej.

Stosowanie ćwiczeń korekcyjnych ma poprawić postawę ciała z uwagi na jej znaczenie dla organizmu i usprawnić funkcje organizmu, które w związku z postawą nieprawidłową zostały upośledzone.

 

PRZYCZYNY  POWSTAWANIA  WAD  POSTAWY

 Znaczna plastyczność postawy stanowi ryzyko tworzenia się nieprawidłowych objawów pod wpływem powtarzających się lub długotrwałych niekorzystnych czynników, lecz równocześnie stwarza szansę świadomego sterowania jej rozwojem poprzez eliminowanie i redukowanie oddziaływań niekorzystnych, a stymulowanie pożądanych.

Mała ilość ćwiczeń fizycznych i niedostatek sal gimnastycznych w szkołach z jednej strony oraz coraz częściej preferowany przez młodzież siedzący tryb życia z drugiej, przy jednoczesnym coraz mniejszym nacisku wychowawczym na kształtowanie postawy ciała staje się problemem społecznym. Nieprawidłowa postawa nie jest bowiem tylko mankamentem estetycznym, ale także wpływać może na gorsze funkcjonowanie organizmu, ograniczenie jego możliwości ruchowych i zmniejszenie sprawności fizycznej, a nawet na samopoczucie psychiczne. Stwarza także zagrożenie powstawania w przyszłości zmian przeciążeniowych układu ruchu. Stad tez reakcja osób troszczących się o młodzież wyrażająca się organizowaniem zespołów korekcyjnych.

W codziennym życiu rzadko na ogół zwracamy uwagę na to, jak kształtuje się organizm dziecka, a robimy to dopiero wtedy, gdy wady są już widoczne i trudno je usunąć. Okazuje się jednak, że wszelkim wadom można przeciwdziałać, możemy z nimi walczyć i to bardzo skutecznie. Trzeba tylko wiedzieć jak to robić i kiedy podjąć odpowiednie działanie, a także zorientować się, co w budowie ciała jest wadą.

 

 

 

NAJCZĘŚCIEJ  WYSTĘPUJĄCE  WADY  POSTAWY  ORAZ NIEPRAWIDŁOWOŚCI W  BUDOWIE  KOŃCZYN DOLNYCH

1     PŁASKOSTOPIE PODŁUŻNE

2      PŁASKOSTOPIE POPRZECZNE

3      KOŚLAWOŚĆ PALUCHA

4     KOŚLAWOŚĆ KOŚCI PIĘTOWEJ

5      KOŚLAWOŚĆ KOLAN

6      SZPOTAWOŚĆ KOLAN

7      BOCZNE SKRZYWIENIA KRĘGOSŁUPA

8      CHOROBA SCHEUERMANNA

9      ZABURZENIA STATYKI CIAŁA W PŁASZCZYŹNIE STRZAŁKOWEJ           

       -  PLECY OKRĄGŁE

       -  PLECY WKLĘSŁE

       -  PLECY WKLĘSŁO – OKRĄGŁE

       -  PLECY PŁASKIE

       -  PLECY KOŁYSKOWE

 

W JAKI SPOSÓB RODZICE MOGĄ POMÓC SWOJEMU DZIECKU

 Za szczególnie ważne zadanie w dziedzinie zdrowia dzieci trzeba uznać dbałość o jak najwcześniejsze eliminowanie odchyleń od prawidłowej budowy i postawy ciała.

Korygowanie wad jest najczęściej procesem długotrwałym. Na efekty korygowania wady ma wpływ przede wszystkim konsekwentne postępowanie rodziców. Od nich bowiem zależy, czy dziecko z wadą postawy ma systematycznie i prawidłowo zorganizowane zajęcia w ciągu doby, tygodnia, miesiąca, roku a często i przez wiele lat. Dobra postawa jest wyrazem zdrowia oraz harmonii w budowie ciała. Podstawowym elementem profilaktyki wad postawy jest stworzenie dzieciom dobrych warunków rozwoju i chronienie ich przed chorobami przewlekłymi. Ważnym czynnikiem jest też prawidłowe odżywianie.

W swym rozwoju dziecko musi mieć zapewnioną swobodę ruchów. Podstawową formą oddziaływania korekcyjnego jest – ze względu na swą częstotliwość – wykonywanie ćwiczeń domowych ok. 3 razy w tygodniu. Zależne jest to jednak od czynnego udziału w tym procesie zarówno dziecka jak i jego rodziców. Zajęcia grupowe (dwa razy w tygodniu) są w większości przypadków zbyt małym bodźcem korygującym by spowodował on oczekiwane efekty. Zajęcia w domu powinno przeprowadzać się wtedy, gdy dziecko nie jest zmęczone, pod kontrolą rodziców. Powinno ono ćwiczyć w stroju gimnastycznym i boso, w przewietrzonym pomieszczeniu na kocu, podłodze lub dywanie. Ćwiczy tylko dziecko zdrowe. Zalecane ćwiczenia domowe powinny być wykonywane bezbłędnie.

 

Prawidłowo zorganizowany system przeciwdziałania wadom postawy u dziecka powinien obejmować:

1.       Sen dzieci młodszych (6-10 lat) winien wynosić minimum 10 godzin na dobę, dla starszych 8-9 godzin. Dziecko powinno mieć własne łóżko o dość twardym, nie uginającym się materacu i małą, cienką poduszkę pod głowę. Zaleca się, aby zasypiało leżąc na wznak.

2.       Tornister (plecak szkolny) musi być tak zapakowany, by jego zawartość była równomiernie rozłożona i nie mogła się przesuwać. Powinien on być dość lekki.

3.       Zajęcia pozaszkolne dla dzieci z wadą postawy obejmują dwukrotnie w ciągu tygodnia ćwiczenia na sali i dwukrotnie na pływalni w zespole specjalnym. W pozostałe dni tygodnia dziecko ćwiczy w domu pod kontrolą rodziców zestaw ćwiczeń zalecony mu przez lekarza i instruktora. Odpoczynek dowolnie przez dziecko dobierany ma mieć charakter czynny i zawierać minimum 2 godziny dziennie elementy ruchu pod różnymi postaciami.

     Wykonywanie czynności codziennych podlega zasadom higieny i oszczędzania zarówno stóp jak i kręgosłupa.

4.       Odrabianie lekcji jest elementem bardzo ważnym nie tylko ze względu na cel podstawowy, jakim jest przyswajanie wiedzy, lecz także na postawę przy pracy. Ponieważ dziecko często spędza godzinę lub więcej na odrabianiu lekcji, działanie pozycji i czynnika czasu może być wykorzystywane w celach poprawy postawy, zaś przy zbagatelizowaniu tej możliwości – wpływać wręcz szkodliwie. W kształtowaniu poprawnej postawy jako jedno z zadań wysuwa się  konieczność opanowania przez dziecko prawidłowej pozycji roboczej. Do tego jednak potrzebne są następujące warunki: biurko lub stół prostokątny, z oświetleniem padającym z lewej strony (dla leworęcznych z prawej) i nie rażącym oczu o wysokości takiej, by dziecko opierając się przedramionami o blat stołu miało kręgosłup wyprostowany i barki ustawione poziomo. Wysokość krzesła powinna odpowiadać długości podudzi (stopy oparte o podłogę), wymodelowane oparcie oparte o odcinek lędźwiowy kręgosłupa. Zasadą obowiązującą przy odrabianiu lekcji jest zmiana pozycji. Oprócz pozycji opisanej powyżej, zalecana jest pozycja klęku z podparciem na przedramionach oraz pozycja leżąc na brzuchu dla lekcji ustnych czy przy czytaniu (odległość oczu od książki wynosi ok. 30 cm). 

5.       Odżywianie winno być pełnowartościowe wg ogólnie znanych zasad. W przypadku znacznej nadwagi należy stosować dietę odchudzającą zgodnie z zaleceniami lekarza. Nadmierny ciężar ciała stanowi poważny czynnik pogłębiający wadę.

6.       Wskazane jest wykorzystywanie części wakacji i ferii zimowych na kolonie zdrowotne specjalnie zorganizowanych dla dzieci z wadami postawy.

      Rodzice własnym przykładem powinni zachęcać swoje dzieci do rekreacyjnego uprawiania sportu i turystyki (pieszej, rowerowej, kajakowej). Dobór odpowiedniej dyscypliny powinien być dostosowany do rodzaju wady i jej zaawansowania. Opanowanie umiejętności związanych z daną formą aktywności ruchowej wdraża do systematycznego uprawiania jakiejś dyscypliny sportowej, stwarza podstawy do zachowania zdrowia i ustrzeżenia się przed powstawaniem wady bądź progresją już istniejącej.

 

 

 

 

 

INFORMACJE DLA RODZICÓW

  

TORNISTER NA CENZUROWANYM!

  Zaburzenia i wady postawy ciała spotykane u dzieci i młodzieży powstają często w okresie rozwoju fizycznego. Mają one nierzadko tendencje do nasilania się w miarę wzrastania oraz wyraźny związek z warunkami życia i nauki szkolnej. Przyczyn sprzyjających powstawaniu czy pogłębianiu się już występujących wad w budowie ciała dziecka jest wiele. Do jednej z nich zalicza się noszenie zbyt ciężkiego tornistra/plecaka, który stanowi nie tylko dla kręgosłupa, ale też i dla stóp oraz stawów kolanowych dość duże obciążenie. Może on również powodować odruchowe wysuwanie barków do przodu, a w rezultacie nienaturalne pogłębienie kifozy piersiowej (efekt okrągłych pleców). Należy więc dążyć do zmniejszenia (w miarę możliwości) ilości noszonych przez dziecko książek i zeszytów do niezbędnych w danym dniu. Trzeba również pamiętać o takim zapakowaniu tornistra/plecaka, aby jego zawartość nie mogła się w nim przesuwać. Noszenie większego obciążenia po jednej ze stron, lub tylko na jednym ramieniu, może prowadzić do zaburzeń rozwoju symetrycznego układu mięśni grzbietu, a w konsekwencji do asymetrycznego ustawienia barków i łopatek, a nawet i do skoliozy. Kupując tornister/plecak dla dziecka należy zwrócić uwagę na to, czy posiada on usztywnioną ściankę przylegającą do pleców oraz na to, aby paski w jego górnej części były wszyte nieco z boku (powinny być w pewnej odległości od siebie).

  

 

ABY DZIECKO ROSŁO ZDROWO

  Chcemy, by nasze dzieci trzymały się prosto, nie garbiły się, nie miały „iksów” i płaskostopia. Niestety, niewiele robimy w tym kierunku. Wady postawy to dziś problem zdrowotny numer 1 u młodego pokolenia. Znajdują się one na czele listy chorób cywilizacyjnych. Wprawdzie nie zagrażają życiu, ale z czasem powodują bóle pleców, krzyża, stóp, nóg, stawów biodrowych czy nawet głowy, gorsze funkcjonowanie układu oddechowego czy krążenia, niższą sprawność fizyczną i utrudnione poruszanie się itp.

Lekarze alarmują, że 70% dzieci ma wady postawy. Przyczyn tego stanu rzeczy jest wiele. Czynnikami, które niosą zagrożenie to nieekonomiczne obciążanie kręgosłupa w życiu codziennym, nieodpowiednie meble, a przede wszystkim brak ruchu.

Wszystko zaczyna się od najmłodszych lat, kiedy dziecko większość czasu spędza siedząc, obciążając przy  tym kręgosłup. Siedzi już w przedszkolu, szkole, w domu, przy posiłkach, telewizorze, komputerze, w kinie, właściwie wszędzie i przy każdej okazji. Pozycja stojąca i chodzenie coraz mniej miejsca zajmują w normalnym życiu. Postęp cywilizacyjny ogranicza potrzebę ruchu i zmusza do małej aktywności motorycznej. W tej sytuacji, oprócz zwiększonej aktywności ruchowej, rodzice muszą już od najmłodszych lat wpajać dzieciom nawyk prawidłowej postawy ciała podczas stania i w pozycjach siedzących. Oto kilka wskazówek na temat prawidłowej postawy. W staniu głowa jest uniesiona na „wysokiej szyi” bez wysuniętego ku przodowi podbródka, brzuch wciągnięty, tułów wyprostowany, pośladki napięte. Ciężar ciała powinien być powinien być rozłożony równomiernie na obu stopach. Gdy ciężar ciała spoczywa tylko na jednej nodze, dochodzi do osłabienia kości i stawów obciążanej kończyny, asymetrii postawy a nawet skoliozy (ryc. 1).

Ekonomiczna i estetyczna pozycja siedząca, podobnie jak i stojąca jest zachowana wówczas, gdy kręgosłup utrzymuje swoją fizjologiczną formę. Dziecko musi siedzieć na całym siedzisku, z wyprostowanym tułowiem i głową wyciągniętą w górę. Rodzic musi likwidować złe nawyki swojej pociechy takie jak siedzenie z podwiniętą nogą, z nogą założoną na nogę czy wysuniętymi biodrami do przodu. Problem z siedzeniem to również problem z  właściwym   krzesłem. Krzesło przeznaczone do pracy powinno posiadać sięgające do łopatek oparcie z możliwością regulacji jego ustawienia. Dziecko nie powinno siedzieć na kancie siedziska, ale używać całej jego powierzchni. Wysokość siedzenia powinna  odpowiadać  odległości  między  dołem  podkolanowym  a  podłogą,  natomiast  wysokość blatu stołu i wysokość siedzenia musi być ustawiona tak, aby przedramiona ugięte pod kątem 90˚ tworzyły linię poziomą do blatu stołu. Ważne, aby biurko lub stół był prostokątny z oświetleniem padającym z lewej strony (dla leworęcznych z prawej) i nie rażącym oczu.

 

Ważna też jest częsta zmiana pozycji, która pozwoli uniknąć szybkiego zmęczenia mięśni stabilizujących kręgosłup. Przykładem pozycji zmiennej jest siad klęczny (ryc. 3) lub leżenie na brzuchu. Odciążeniem dla kręgosłupa jest siedzenie na gumowej piłce o średnicy ok. 80-90cm.

    Teraz Rodzicu, gdy już poznałeś prawidłowe ułożenie ciała Twojego dziecka gdy stoi czy siedzi, zastosuj to w praktyce i naucz je szanować swój kręgosłup w życiu codziennym.   

           

  

POWODZENIA!